24 juni 2023. Het is zaterdagavond en ik heb mijn lieve vriendin Marianne op visite. Gezellige kletspraat, dan weer levenslessen die de revue passeren. Gewoon een goed bestede zaterdagavond. Op een gegeven moment vertelt Marianne dat zij en haar man de zolder aan het opruimen zijn. Of ik nog interesse heb in wat oude garen, waar vroeger parels mee geregen werden. Misschien kan ik er iets mee met mijn borduurwerk voor mijn koffers? Het is van haar overleden schoonmoeder geweest: zij reeg parels voor een juwelier. Ik twijfel even, want voor mijn kralen borduurwerk gebruik ik speciaal garen. En wil niemand anders dan haar garen, want het is toch heel bijzonder. Marianne overtuigt me dat niemand uit de familie het wil en ze het graag aan mij geven, wetende dat ik dit op de juiste waarde weet te schatten. Mijn nieuwsgierigheid wint het uiteraard: garen met vast en zeker een mooi verhaal, mijn fantasie drapeert al prachtige parels rondom mijn nek. Gewoon even kijken, 'k zal er vast niks mee kunnen.
Marianne loopt naar huis en komt terug met een kartonnen doosje uit lang vervlogen tijden. Ik dacht 2 of 3 klosjes garen, maar als het doosje opengaat, dringen allerlei kleuren garen zich op en vechten om mijn aandacht. Echt ouderwets zijdegaren! Met oude naalden waar haar schoonmoeder nog mee geregen heeft. Wat een prachtige vondst en wat een verhaal zal hierachter zitten.
En ineens gaat er een lampje branden met een paarlemoeren schijnsel: dit oude ambacht wil ik oppakken. Deze prachtige herinnering weer nieuw leven inblazen. Dit verhaal is nog niet uit... Wordt vervolgd.