Mijn gedachten als een levendige markt
Regelmatig post ik op Instagram over mijn atelier. En daar vertel ik graag hoe heerlijk het is om te creëren en dat het mij uit mijn hoofd haalt en helemaal in het ‘nu’ brengt. Hoe het me weer verbindt met mijn gevoel en mijn hart…
Maar klopt dit wel helemaal? Haalt het mij echt uit mijn hoofd?
Ik ging daar eens over nadenken 😉:
Als ik ga creëren, heb ik toch (onbewust) al een idee… en wellicht komt het voort uit een gevoel, maar in mijn hoofd maak ik er een plaatje van. Ik ‘denk’ al na over de kleuren, over hoe groot ik het wil hebben.
Hoe mooi het ook klinkt, creëren kan niet zonder je hoofd, al was het maar dat er signalen via je hersenen worden gegeven naar je armen om een kwast of een naald te pakken.
Wel merk ik dat tijdens het creëren mijn gedachten, behalve nadenken over mijn creatie, verder niet gaan malen… en dat is echt heel fijn!
Als ik schilder of als ik kralen aan het borduren ben, ben ik in het ‘nu’. Als ik in gedachten af zou dwalen, dan verf ik naast mijn doek of prik ik me met de naald in mijn vingers… dus ik ben geconcentreerd aan het werk en kijk naar wat ik aan het doen ben. Helemaal in het heden... Het voelt als een reset voor mijn brein.
En zo’n reset is soms zo welkom:
Ik weet niet of je dit herkent, maar pas geleden waren mijn gedachten weer eens 'in beweging'. Mijn brein was bezig met druk zijn en hield hele verhalen, de hele dag door. Een liedje dat ik vaak heb afgespeeld op Spotify draaide op de achtergrond in mijn hoofd, continu op repeat… en als ik een foto had gemaakt van mijn gedachten die dag had je dit gezien: een levendige markt, met stofjes en kruiden. Kwebbelende mensen in bonte kleren, op de achtergrond een meisje in gedachten verzonken, terwijl er uit haar hoofd uitroeptekens en vraagtekens ontsnappen in grote, glinsterende zeepsopbellen.. een enkeling spat open… daarin zit een briefje met het antwoord op die vraag. Kralen als kleurrijke sneeuwvlokjes dwarrelen over het hele beeld… Stel je dit voor en dan verstild in 1 screenshot.
De voice-over wordt door mij ingesproken… ik vertel alle verhaallijnen en bindt ze aan elkaar met een rode draad, voorzien van een gouden lurex-glinstertje. Mijn stem is warm en diep en brengt enige rust in dit wat chaotische tafereel. Het geheel straalt warmte uit, en ik weet niet beter dan dat dit ‘normaal’ is, althans mijn normaal… en ik weet ook hoe fijn het is om dit zo af en toe even stil te zetten… niet alleen het beeld, maar ook alle input.
Onlangs stonden alle poriën weer eens open in mijn lichaam (zo voelt het althans) en alle indrukken gleden zo, zonder enige tegendruk, mijn lichaam binnen. Ik voelde me.. ja, zoals het screenshot... het was weer tijd om alle input stil te zetten.
Ik wilde een hanger maken met Beadembroidery, maar kon niet kiezen (kleuren, kralen, vorm). Mijn brein wilde het volledig overnemen en ik dacht (ja, dacht 😉): ‘Nee, nu ga ik eens niet iets symmetrisch doen, ik kies alle kleuren die ik mooi vind en ga gewoon beginnen met borduren, ik zie wel waar het eindigt…’
En kijk... deze hanger: grotendeels uit mijn gevoel ontsproten en ik vind het tot nu toe echt de meest gave hanger!
En ineens zag ik ook dat het een beetje mijn screenshot samenvatte…
Snak jij er ook naar om eens (zoveel mogelijk) uit je hoofd te komen en meer met je gevoel te creëren, dan is een workshop Beadembroidery Hanger echt iets voor jou!
Meer info over deze gave workshop? Stuur me een bericht via deze site of Instagram 💎