Soms weet je het...
Wanneer ik het wist, kan ik me niet meer herinneren, maar ik voelde het diep van binnen…
Ik wilde tassenmaker worden. Ik wilde aan de slag met leer, met naald en draad, met vormen en patronen… en ik wilde vooral mijn eigen draai eraan geven.
Hoe, dat wist ik nog niet toen ik begon aan de opleiding. Maar het ontvouwde zich al snel…
Met mijn fascinatie voor kralen en kleuren had ik inmiddels ook een paar workshops Beadembroidery gevolgd. Ik maakte glinsterende hangers en was totaal gegrepen door de eindeloze mogelijkheden van kralen op vilt.
Ik startte met de opleiding tot vakbekwaam tassenmaker en mijn hemel, wat viel dat tegen! Niet de opleiding, die was fantastisch, maar wel hoe moeilijk ik het vond. Ik had geen inzicht in wat ik aan het doen was. Ik volgde de instructies op, maar het duurde lang, heel lang totdat ik echt snapte wat ik nou aan het doen was.
Ik voelde me hierin soms een mislukkeling… het leek de anderen zo makkelijk af te gaan… Pas vele maanden later hadden we het hierover en toen bleek dat er nog een aantal mensen dit ook zo had ervaren… waarom had ik het niet eerder uitgesproken? Het was een pak van mijn hart! Want gedeelde smart is halve smart 😉.
Enfin, aan het begin van de opleiding voelde ik al heel snel dat ik meer wilde dan ‘zomaar’ een tas maken… ik wilde er meer kleur in brengen, ik wilde een WAUW factor toevoegen…
Er borrelde wat in mijn gedachten en bij het idee alleen al maakte ik een huppeltje van geluk… Wat als ik nou eens beadembroidery ging verweven in mijn tassen, hoe gaaf zou dat zijn!
De eerste tas waarbij ik dat ging toepassen zie je hieronder op de foto. Ik heb uren en uren thuis in de avond gewerkt aan het kralenborduursel. Ik had geen vastomlijnd plan en begon vanuit het vertrouwen dat het sowieso prachtig zou worden, want laten we eerlijk zijn: in mijn wereld is alles met kralen prachtig!
Toen uiteindelijk dit hele proces van het verwerken in deze tas was afgerond, was ik zo ontzettend blij, zo opgelucht en zo trots en dankbaar, dat is niet uit te leggen. En vooral omdat ik wist dat ik iets heel eigens en unieks in handen had, letterlijk en figuurlijk. Voortaan zou ik al mijn tassen en later mijn koffers veel mooier maken met mijn Beadembroidery. Het voelde zo precies kloppend bij mij.
Mijn hart slaat blijer bij het maken van mijn schatkistjes. Alles valt samen als ik een nieuwe koffer ontwerp: de voeringstof die als basis dient voor mijn Beadembroidery, het uitzoeken van de meest prachtige kralen voor het borduursel, de juiste kleur van het leer, bijpassende sluitingen… het is en blijft nog steeds monnikenwerk, maar het is elke steek waard!
En ik nodig je uit om mijn koffertjes eens van dichtbij te bekijken… kijk eens naar het kralenborduursel. Door elke kraal ga ik minimaal 2 keer met naald en draad. De grotere kralen 3 tot 4 keer. Alles is handwerk en nee, mijn kralen zijn niet geplakt! Ze zijn met precisie, met aandacht, tijd en vooral heel veel liefde geborduurd op het vilt. Perfect passend bij de prachtige stof die ik aan de binnenkant van mijn koffertje heb. En perfect passend bij het leer dat ik gebruik. Ik koester elke koffer die ik gemaakt heb. Stuk voor stuk zijn het schitterende schatkistjes 🥰.
